《三字经》
บทที่ 4
“窦燕山，有义方。
Dòu
yān shān, yǒu yì fāng.
教五子，名俱扬。”
Jiāo wǔ zǐ, míng jù yáng.
“เบญจยุคสมัยมีโต้วเยียนซัน
ตัวท่านนั้นกำหนดกฎเหล็กบ้าน
สอนลูกรักทั้งห้าคนไม่หย่อนยาน
ล้วนเป็นที่กล่าวขานห้าวีรชน”
ในปลายสมัยเบญจยุค มีชายคนหนึ่งนามว่า “โต้วหวี่จวิน 窦禹钧 Dòu Yǔjūn” เมื่อครั้งวัยรุ่นนั้นที่เจ้าเล่ห์
เพทุบาย จิตใจไม่ซื่อตรงเท่าไรนัก อารศัยการต้มตุ๋นหลอกลวง จนสามารถก่อร่างสร้างฐานะร่ำรวยขึ้น
มาได้ เมื่ออายุก้าวเข้าสู่เลขสาม เป็นคน
ตัวเขานั้นยังไม่มีลูกสืบทอดสกุลเลยสักคนเดียว
อยู่มาวัน
หนึ่ง
วิญญาณพ่อของเขาได้มาเข้าฝันแจ้งกับโต้วหวี่จวินว่า ให้เร่งสำนึกในความผิดพลาดที่ตนได้เคย
กระทำและจงกลับตัวกลับใจเป็นคนใหม่ และให้เร่งสร้างคุณงามความดีไว้มากๆ เมื่อตื่นขึ้นจากความ
ฝันในคืนนั้น โต้วหวี่จวินจดจำคำสอนของพ่อในฝันจนขึ้นใจ
ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาเขาจึงกลับตัวเป็น
คนใหม่ หันมาสงเคาระห์คนไร้ยาก เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ผู้อื่น ประพฤติตนเป็นผู้ปิดทองหลังพระ ไม่นานนัก
เขากับภรรยาก็ได้ให้กำเนิดบุตรชายถึง 5
คน
โต้วหวี่จวินอบรมสั่งสอนลูกทั้ง
5 อย่างเคร่งครัดไม่
ย่อหย่อน
ในท้ายที่สุดผลจากการที่เขาอบรมสั่งสอนลูกๆอย่างเข้มงวดนั้น
ทำให้ลูกๆของเขาทั้งหมด
เติบโตขค้นก็สอบเข้ารับราชการ กลายเป็นบุคคลที่มีคุณูปการต่อชาติบ้านเมืองและมีชื่อเสียงตราบจน
ทุกวันนี้
ที่มา：
- 李杰主编. 三字经[M]. 哈尔滨：哈尔滨出版社, 2005, P8-9.
- 李逸安译注. 三字经，百家姓，千字文，弟子规[M]. 北京：中华书局, 2009, P3-4.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น