《三字经》บทที่ 7 玉不琢

《三字经》

บทที่  7

“玉不琢，不成器。

“Yù bù zuó, bù chénɡ qì.

     人不学，不知义。”

Rén bù xué, bù zhī yì.”

“ หยกไม่เจียระไนไร้จำหลัก

หยกนั้นจักหาประโยชน์ใช้ได้ไม่

เฉกเช่นคนไม่ร่ำเรียนขัดเกลาใจ

คนนั้นจักไร้ซึ่งเหตุผลและหลักการ ”

เรื่องราวเกี่ยวกับอัญมณีที่ชื่อว่า  “หยก玉”  นี้  ประเทศจีนในสมัยโบราณ  ที่แคว้นฉู่楚国  มีหยกที่กล่าวขานกันว่ามีขนาดใหญ่และมีความงดงามมากอยู่ก้อนหนึ่ง  ได้รับการขนานนามว่า  “หยกสกุลเหอ”  หรือ  “เหอซื่อปี้和氏璧”  เดิมทีหยกก้อนนี้ถูกค้นพบโดยเปี้ยนเหอ卞和  โดยในตอนแรกนั้นหยกก้อนนี้ภายนอกเหมือนหินธรรมดาๆก้อนหนึ่ง  แต่ด้วยสายตาอันแฉบคมของเปี้ยนเหอที่สามารถมองทะลุเข้าไปถึงภายในหินก้อนนี้ได้ว่า  เป็นหยกที่งดงามเลอค่า  ด้วยเหตุนี้เปี้ยนเหอจึงได้นำหยกนี้ไปมอบให้แก่ฉู่ลี่หวาง楚厉王ท่านเจ้าแคว้นฉู่ในขณะนั้น แต่ว่าช่างหยกในวังขณะนั้นตรวจสอบแล้วได้นำความแจ้งแก่เจ้าแคว้นว่าเป็นเพียงแค่ก้อนหินธรรมดาเท่านั้น  เรื่องนี้จึงทำให้เปี้ยนเหอได้รับโทษทัณฑ์  เมื่อถึงสมัยฉู่อู่หวาง楚武王เปี้ยนเหอก็ได้นำหยกก้อนนี้ไปมอบให้ท่านเจ้าแคว้นอีกครั้ง  แต่โชคชะตากลับกลั่นแกล้งให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยเดิม  เขาต้องโทษถูกจองจำอีกครั้ง  เมื่อถึงสมัยฉู่เหวินหวาง楚文王  ฉู่เหวินหวางทราบเรื่องของเปี้ยนเหอ  จึงมีบัญชาให้เข้าพบเพื่อสอบถามเรื่องราวความเป็นมา  และได้ให้ช่างหยกตรวจสอบอย่างละเอียด  และทำการกะเทาะหินก้อนนี้  และแล้วความจริงก็ปรากฏ  หินก้อนนี้แท้จริงก็เป็นหยกงามน้ำดีก้อนหนึ่งตามที่เปี้ยนเหอกล่าว  ด้วยเหตุนี้  ฉู่เหวินหวางจึงได้ตั้งชื่อหยกก้อนนี้ว่า  “เหอซื่อปี้”  ซึ่งก็มีความหมายว่า  “หยกสกุลเหอ”  เพื่อเป็นเกียรติแก่เปี้ยนเหอ 

               

ที่มา：

1.    李杰主编. 三字经[M]. 哈尔滨：哈尔滨出版社, 2005, P14-15.

2.    李逸安译注. 三字经，百家姓，千字文，弟子规[M]. 北京：中华书局, 2009, P5-6.