《三字经》
บทที่ 10
“融四岁，能让梨。
“Rónɡ sì suì, nénɡ rànɡ lí.
弟于长，宜先知。”
Dì yú
zhǎnɡ, yí
xiān zhī.”
“ ตงฮั่นข่งหยงเลือกสาลี่
ให้พี่พี่ได้ทานสาลี่ลูกใหญ่
เป็นหลักการผู้เป็นน้องจำขึ้นใจ
น้องควรให้ความเคารพรักพี่เอย
”
สำหรับคัมภีร์สามอักษรบทนี้ ว่าด้วยหลักการที่น้องควรปฏิบัติต่อพี่ๆ
โดยทั่วไปแล้วเรามีความเข้าใจว่าผู้ที่โตกว่าควรจะเสียสละให้ผู้ที่เด็กกว่าใช่ไหมครับ แต่จริงๆแล้วคนที่โตกว่าที่ทำงานหนักกว่าก็ควรได้รับการเสียสละจากคนที่สบายกว่าหรือเปล่านะ แต่ในปลายสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก东汉末年 ได้มีเรื่องเล่าเกี่ยวกับน้องที่รู้จักเสียสละให้พี่ที่ได้รับการยกย่องมาจนถึงทุกวันนี้ นั่นก็คือ
เรื่องข่งหยงยกสาลี่ให้พี่ชาย孔融让梨 เรื่องราวเป็นอย่างไร และทำไมข่งหยง孔融จึงต้องยกสาลี่ให้พี่ชายทาน แล้วตัวเขาเองได้ทานสาลี่หรือไม่ เรามาดูไปพร้อมๆกันเลยนะครับ
ในปลายสมัยราชวงศ์ฮั่นตะวันออก ในสกุลข่ง
มีเด็กน้อยคนหนึ่งนามว่า
ข่งหยง
ข่งหยงเป็นลูกหลานของปรมาจารย์ขงจื้อรุ่นที่ 32
และยังเป็นนักอักษรศาสตร์ด้วย
ข่งหยงมีพี่น้อง 7 คน
ตัวเขาเป็นคนที่ 6 ย้อนเวลากลับไปเมื่อตอนที่เขาอายุได้ 4 ขวบ วันหนึ่งเพื่อนบ้านของเขาได้นำสาลี่มาให้ 1
หนึ่งตระกร้าใหญ่ ข่งหยงก็เลือกสาลี่ แทนที่จะเลือกสาลี่ลูกใหญ่ๆรับประทาน เพราะได้เลือกก่อนใคร แต่เขากลับเลือกลูกเล็กๆทาน เพื่อนบ้านเห็นแล้วก็รู้สึกแปลกใจ จึงถามข่งหยงว่า “ทำไมถึงได้เลือกสาลี่ลูกเล็กๆทาน” ข่งหยงจึงตอบกลับไปว่า “พี่ๆอายุมากกว่าก็ควรจะได้ทานลูกใหญ่ๆดีๆ ผมเป็นน้อง
อายุยังน้อย ไม่ควรแย่งพี่ จึงเลือกทานลูกๆเสียก่อน แบ่งเอาลูกใหญ่ๆไว้ให้พี่ๆทาน”
เรื่องราวของข่งหย่งที่เก็บสาลี่ลูกใหญ่ให้พี่ๆทานนั้น ผิวเผินดูเหมือนไม่มีอะไร ก็แค่เด็กน้อยเอาสาลี่ลูกใหญ่ๆห้พี่ทานเท่านั้น แต่มันไม่ใช่แค่นั้นสิครับ
เรื่องราวของเขาที่ได้รับการยกย่องสืบทอดต่อกันมา
ก็เพราะข่งหยงนั้นรู้จักฐานะและหน้าที่ของผู้เป็นน้องที่ควรปฏิบัติต่อผู้เป็นพี่
แน่นอนผู้เป็นพี่ก็ต้องเสียสละให้น้องอยู่แล้ว แต่ผู้เป็นน้องก็ต้องรู้จักเสียสละให้ผู้เป็นพี่ที่ต้องดูแลน้องๆทำงานหนักกว่าน้องๆด้วยเช่นกัน
ด้วยเหตนี้เองที่ทำให้เรื่องราวของข่งหยงได้รับคำชื่นชมจากอดีตถึงปัจจุบัน ตอนนี้ก็ทราบแล้วนะครับว่าทำไมข่งหยงถึงต้องยกสาลี่ให้พี่ชาย และเขาได้ทานสาลี่หรือไม่ ใครมีพี่ๆลองดูข่งหยงเป็นตัวอย่างได้นะครับ และน้องจะน่ารักมากสำหรับพี่ครับ
ที่มา：
1. 李杰主编. 三字经[M]. 哈尔滨：哈尔滨出版社,
2005, P20-21.
2.
李逸安译注. 三字经，百家姓，千字文，弟子规[M]. 北京：中华书局, 2009, P6-7.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น