《三字经》
บทที่ 8
“为人子，方少时。
“Wéi rén
zǐ, fānɡ
shào shí.
亲师友，习礼仪。”
Qīn shī
yǒu, xí lǐ
yí.”
“ ท่านว่ากุลบุตรกุลธิดา
ควรสอนให้ปะสาตั้งแต่เล็ก
เคารพครูให้เกียรติมิตรตั้งแต่เด็ก
สอนแต่เล็กมารยาทเข้าสังคม
”
มีตัวอย่างของการรู้จักมารยาทในการเข้าหาผู้ใหญ่ตัวอย่างหนึ่ง จะยกขึ้นมาเล่าสู่กันฟังนะครับ เรานี้เกิดขึ้นในสมัยชุนชิว春秋时期 ณ
แคว้นเจิ้ง郑国
มีนักดนตรีคนหนึ่งชื่อว่า ซือเหวิน师文 ตัวเขาได้ยินว่าที่แคว้นหลู่鲁国มีปรมาจารย์ด้านดนตรีที่มีชื่อเสียงท่านหนึ่ง ซึ่งท่านผู้นี้มีความเก่งกาจในด้านดนตรีเป็นอย่างมาก
นามว่า
ซือเซียง师襄
ตัวซือเหวินเองก็ทราบถึงความเก่งกาจของ ซือเซียงและมีความชื่นชมและเลื่อมใสเป็นอันมาก
จึงออกเดินทางออกจากแคว้นเจิ้งไปยังแคว้นหลู่เพื่อไปขอเป็นศิษย์ซือเซียง แต่ทว่า
ซือเซียงเองเป็นคนที่มีนิสัยค่อนข้างเข้มงวดและรักษามารยาทมาก ซือเหวินเองก็ไปขอเป็นศิษย์ด้วยทีท่าที่ให้ความเคารพอย่างสูง ครั้งแล้วครั้งเล่าก็ไม่ได้ หลายครั้งเข้าด้วยความจริงใจที่ซือเหวินแสดงออกอย่างสม่ำเสมอไม่เสื่อมคลาย ทำให้ซือเซียงเกิดความประทับใจ และรับซือเหวินไว้เป็นศิษย์ในที่สุด จะเห็นได้ว่าการรู้จักเข้าหาและให้ความเคารพให้เกียรติกับผู้ที่เรามีปฏิสัมพันธ์ด้วยด้วยความจริงใจอย่างเสมอต้นเสมอปลายก็จะทำให้เราได้รับโอกาสดีๆจากคนรอบข้างเสมอ ดังเช่นซือเหวินนั่นเองครับ
ที่มา：
1. 李杰主编. 三字经[M]. 哈尔滨：哈尔滨出版社,
2005, P16-17.
2.
李逸安译注. 三字经，百家姓，千字文，弟子规[M]. 北京：中华书局, 2009, P5-6.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น